Soms wilde ik dat ik het helemaal anders had gedaan!
Toen Kiran bij mij terug kwam omdat hij thuis problemen gaf en ik zag wat een makkelijk en lief hondje hij hier was, had ik hem meteen aan Jet moeten geven..
Maar nee ik kon zo'n voorbeeldig hondje toch niet herplaatsen?!
Wat mij betreft moest hij terug kunnen naar zijn eigen baasjes die ook zoveel van hem hielden!
Kane kwam ook bij ons, dat was wel even een ander verhaal..
In hem zag ik echt een hondje wat goed met zichzelf in de knoop zat!
Maar de tijd verstreek, we waren veel met beide heren bezig en ze konden het super met elkaar vinden.
Ze draaiden allebei lekker mee in de roedel en in ons gezin.
Ik wist dat ze thuis vreselijk werden gemist en dus mochten ze terug.
Helaas ging het thuis dus niet goed en nu moesten ze voorgoed uit elkaar.
Op dat moment heb ik ervoor gekozen om Kane terug te halen.
Kiran zat immers wel goed in zijn vel toen we hem terugzagen, Kane duidelijk niet.
Het leek mij het beste voor iedereen.
Natuurlijk was dat allemaal heel verdrietig, we hadden immers gezien dat Kiran en Kane zo goed met elkaar overweg konden en nu moesten hun baasjes afscheid nemen van een van hen..
Kiran had bij wijze van spreken de volgende dag al naar een nieuw baasje gekund,
maar voor Kane lag het anders.
Hoe graag we het ook hadden gezien dat Jet en Rene gelukkig zouden kunnen worden met een broertje van hun Sem, ik was bang dat Kane niet in hun gezin zou passen en we wilden niet nog meer verdriet..
Natuurlijk vroegen wij ons dagelijks af of we Kane niet 'gewoon' zouden houden, het ging toch zo lekker? Ons hart zei ja, maar ons verstand zei nee.
Toen kwamen Betty en Jan in de picture en dat plaatje klopte.
Misschien ging het allemaal te snel, gevoelsmatig zeker, maar verstandelijk gezien: waarom nog langer wachten als dit goed voor hem was?!
Ik heb gehandeld in het welzijn van mijn pups,
Kane moest gelukkig zijn en dat is hij nu.