Ze was de hele dag maar half bezig en zelfs weeënopwekkers van de dierenarts zorgden niet voor de gehoopte voorspoedige bevalling.
Toen ik voor de tweede keer bij de dierenarts was, kon zij het eerste pupje er wel uit krijgen, maar deze lag met het kopje verkeerd en kon er daardoor niet (goed) uit. Normaal worden ze met de snuit naar voren geboren, maar zij lag met de bovenkant van haar kopje naar voren.. Maar goed, ze was eruit, maar toch wel heel zwak. We hebben haar een hele tijd staan opwrijven, maar er kwam maar weinig leven in het kleintje, ze deed niets behalve steeds als we dachten ach nu is ze er niet meer toch adem halen. Uiteindelijk na een uur toch maar besloten om haar in te laten slapen. Maar naar huis gaan met Jane zag ik niet zitten, dus dan maar een keizersnede. Ik kreeg een pupje in mijn handen, nog een teefje. Ze ademde wel, maar veel meer deed ze verder ook niet.. Haar heb ik wel mee naar huis genomen in de hoop dat ze zou gaan drinken en zo aan kon sterken. Ze leeft nu nog steeds, maar doet helaas niet veel. Voor drinken is ze te zwak, hoewel ze daarstraks wel de tepel in haar bekje hield. (we proberen het nu met een flesje, zelfs met een spuitje om toch maar iets van melk bij haar binnen te krijgen).
Dit kleintje weegt maar 120 gram, dat is niet veel. We zullen haar pas opgeven als ze zelf opgeeft, maar veel hoop is er voor dit meisje niet...
Ik zou mezelf niet zijn als ik niet toch foto's maakte van dit kleintje.
Ze is zo mooi, zo schattig...
We hopen op een wondertje!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten